Ці часта вы чуеце, калі на роднай мове размаўляюць дзеці? Думаю, што не. Аднак не так даўно я пераканалася ў зваротным, калі зайшла ў дзіцячы пакой, дзе ўсе адразу наперабой пачалі вітацца…па-беларуску.
І не дзіўна, бо патрапіла я ў беларускамоўную групу дашкольнага цэнтра развіцця дзіцяці г. Свіслачы. А выхаванцы тут – ад малога да вялікага, некаму з іх толькі па 3 гады, іншым ужо ёсць і 5. Аднак разумеюць беларускую мову і гавораць на ёй усе дзеці.
Упэўнена, што мэтанакіраваная праца выхавальнікаў спрыяе добрым вынікам абранага накірунка ў педагагічнай дзейнасці. Сістэматычна выхаванцы групы ўдзельнічаюць у розных конкурсах і праектах, аднак галоўнае месца сярод іх займаюць беларускамоўныя. Такі кароткатэрміновы праект пад назвай “Чароўная гліна” быў рэалізаваны зусім нядаўна ва ўстанове адукацыі. Кіраўніком і арганізатарам выступіла выхавальнік гэтай рознаўзроставай групы Таццяна Макарская.
У ходзе рэалізацыі даследча-творчага праекта выхаванцы звярнуліся да гісторыі беларускага народа, звычаяў, традыцый і промыслаў. Менавіта праз гістарычныя звесткі і практычную дзейнасць Таццяна Мікалаеўна вырашыла пашырыць кругагляд дашкольнікаў, прывіць любоў і цікавасць да беларускай глінянай цацкі.
На працягу месяца дзеці з выхавальнікам актыўна займаліся даследаваннем тэмы праекта: праводзілі гутаркі, эксперыменты з глінай, назіранні, дыдактычныя гульні, практычныя і тэарэтычныя заняткі. Таксама выхаванцы наведалі аддзел рамёстваў і традыцыйнай культуры з мэтай паглыблення ведаў па вывучаемай тэме.
Актыўны ўдзел у рэалізацыі праекта прымалі бацькі дашкольнікаў. Для іх былі распрацаваны індывідуальныя кансультацыі. Шмат творчых заданняў яны выконвалі разам з дзецьмі дома і ва ўстанове адукацыі.
Вынікам усёй дзейнасці стала выстаўка сумеснай творчасці выхаванцаў і іх бацькоў “Чароўная гліна”, якую ўдзельнікі прэзентавалі на агульным заключным мерапрыемстве.
Безумоўна, дадзеная праца паспрыяла ўсебаковаму развіццю асобы дзіцяці, стала багатым вопытам пры вывучэнні і ўжыванні ў паўсядзённым жыцці беларускай мовы.
Сняжана ЖУРНЕВІЧ.
Фота аўтара.
